Mens en lijden: Filmverwerking “Oscar et la dame Rose”

1. Vat je eigen mening over de film samen in drie kernwoorden

Mooi, ontroerend en pijnlijk

 

2. Is wat in de film aan bod komt (onderlinge relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar     voor jou? Wat is wel herkenbaar? Wat niet?

Herkenbaar

-          angst om dierbare te verliezen

-          het proberen troosten met geschenkjes

-          het “vechten” en moeten “opboksen” tegen anderen

-          het boos zijn omwille van het niet eerlijk en oprecht zijn

-          het enthousiasme van een kind, ook al is het heel erg ziek

-          het geloof in God

-          de onmacht

Niet-herkenbaar

Ik kan niks opnoemen dat niet herkenbaar was. Dit waarschijnlijk door het zelf meemaken van de ziekte van mijn  broer en het overlijden van mijn broer

3. Kies drie scènes uit de film die je hebben aangesproken (positief of negatief). Beschrijf ze     zo duidelijk mogelijk en noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.

Scène 1: 2de bezoek van Rose aan Oscar

Oscar: Kom je nog terug?
Rose: Ja
Oscar: Hoe lang?
Rose: 12 dagen
Oscar: Gaat het dan zo slecht met me?

Oscar besluit uit het feit dat Rose 12 dagen zal komen, dat hij maar 12 dagen  meer te leven heeft. Oscar wordt daar heel verdrietig van.
De manier hoe Rose dit aanpakt is zo mooi en aandoenlijk. Ze gebruikt onmiddellijk fantasie waardoor ze Oscar kan afleiden.
Ze vertelt over de legende van de laatste 12 dagen van het jaar. Die kunnen het weer voorspellen voor de komende 12 maanden. Oscar gaat onmiddellijk mee in het verhaal.
Daarna neemt ze kaarten en zegt ze tegen Oscar dat hij vanaf vandaag elke dag beleeft alsof die 10 jaar duurt. Oscar begrijpt dat hij dan over 12 dagen, 120 jaar zal zijn.
Oscar zegt: Vanmorgen ben ik geboren.

Gevoelens bij scène 1:

Ik voelde ontzettend mee met Oscar die begreep dat hij maar 12 dagen meer te leven had. Ik werd er verdrietig van en kreeg een krop in de keel. Gevoelens rond het overlijden van mijn broer kwamen boven. Maar toen Rose fantasie begon te gebruiken kreeg ik een gevoel van opluchting en ik moest zelfs even glimlachen. Het eerlijk zijn, ook tegen kinderen, met daarbij de nodige afleiding (fantasie) doet wonderen.

Scène 2: Bezoek aan de kerk

Rose: Zullen naar God gaan?
Oscar: Weet je waar hij woont?
Rose: Natuurlijk.
Rose neemt Oscar mee in een grote taart (omdat hij niet buiten mag) naar de kerk.
Rose: Kijk, dat is Hij (Jezus aan het kruis);
Oscar: Moet je daarop vertrouwen. Hij is net zo uitgemergeld als ik.
Rose: Voor wie voel je het meest: een God die niets voelt of een God die lijdt?
Oscar: Lijdt natuurlijk. Maar als ik God was zou ik niet proberen lijden.
Rose: Dat kan niemand vermijden. Niet God, niet jij, niet ik. Kijk wat beter, ziet Hij eruit alsof Hij lijdt?
Oscar: Je hebt gelijk. Hij lijkt geen pijn te hebben. En toch gaat hij dood.
Rose: Er zijn 2 soorten lijden: fysiek en moreel. Als ze spijkers in je polsen en voeten slaan dan kun je niet anders dan pijn hebben, je ondergaat het. Maar als je aan doodgaan denkt, hoef je geen pijn te hebben. Dat heb je zelf in handen. Hij is niet bang voor de dood en Hij heeft geen pijn.
Oscar: Oke, maar ken jij mensen die blij zijn dat ze doodgaan?
Rose: Mijn oma, ze glimlachte op haar doodsbed bij het vooruitzicht. Ze was benieuwd naar wat komen zou. Mensen zijn bang voor de dood uit angst voor het onbekende. Maar…. wat is het onbekende?
Oscar: Dat weet niemand.
Rose: En daarom stel ik je voor om niet bang te zijn voor het onbekende.  Maar vertrouwen te hebben, zoals Hij.

Gevoelens bij scène 2:

Begrip, heel veel begrip. Dit vloeit natuurlijk voort uit mijn eigen geloof.

Scene 3: Ontmoeting met God

Rose komt de kamer binnen van Oscar.
Rose: Je ziet er blij uit.
Oscar: Hij was hier
Oscar gaat naar het venster (zijn lichaam blijft in bed liggen). Hij ziet een groot licht,
allerlei vogels, lente en winter,….
Oscar schrijft zijn laatste brief aan God:
Beste God, toen ik wakker werd, wist ik dat je kwam. Iedereen sliep maar Jij probeerde de dageraad te maken. Toen begreep ik het verschil tussen Jou en ons. Jij bent de onvermoeibare kerel. Steeds aan het werk: hier is de dag, hier is de nacht, hier is de lente, hier is de winter,…
En toen heb je me Je geheim verklapt.
Bekijk  elke dag alsof het de eerste keer is.
Ik stond paf. Ik had het gevoel dat Je me bij de hand meenam naar de kern van het mysterie om het mysterie te aanschouwen. Bedankt!

Gevoelens bij scène 3:

Bij deze scene stelde ik me mijn broer voor en vroeg me af of hij ook zo uit zijn lichaam getreden is. Ik hoop van wel. Maar ik geloof, dus ik moet het geloven.
En sinds mijn broer er niet meer is, is mijn motto: God schept de dag, ik wandel er door.

4. Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermeldde met je eigen     levenservaring/levensvisie te maken?

Door het zelf meemaken van zware gebeurtenissen in ons gezin  heb ik enorm meegeleefd met alle scènes uit de film. Vele waren heel herkenbaar.
Ik ben zeer gelovig en ik vind dat het geloof in God zo mooi is weergegeven in de film.
De scène over uit het lichaam treden, daar ben ik een boek over aan het lezen.
En de positieve benadering van de laatste 12 dagen die Oscar leeft, met brieven naar God en de leeftijd die per dag toeneemt zodat Oscar met elke levensfase te maken heeft, is een voorbeeld voor mij, want zo probeer ik ook moeilijke momenten te benaderen.

5. Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap    die door de film wordt overgebracht?

Wees, ook in heel moeilijke situaties, eerlijk tegen een kind. Laat het niet in het ongewisse en hou voor ogen dat ze de dingen snel aanvoelen en slimmer zijn dan wij soms denken. In het begin, toen ik met mijn zoontje naar het graf van mijn broer ging, zei ik: “Hier slaapt Dieter”. Ik heb hierover met ervaren mensen gesproken en die zeiden me ook heel eerlijk te zijn tegen mijn zoon en de passende woorden te gebruiken: Dieter is dood en hier ligt hij begraven.
In begin was dit heel moeilijk maar ik ben wel blij dat ik dit gedaan heb, want mijn zoon begon angst te krijgen om te gaan slapen. Hij linkte slapen aan “ik zie je niet meer, je komt niet meer terug”.
En het positief benaderen en de positieve ingesteldheid verlichten het lijden

6. Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en die van de filmmaker op     de behandelde thema’s (afhankelijk van de film die je koos kan dit zijn m.b.t. geloof,     omgaan met de natuur, relaties, lijden)?

Gelijkenissen

-          geloof in God

-          positief benaderen, hoe pijnlijk en zwaar een situatie ook is.

-          eerlijkheid tegen kinderen

 

Verschillen

-          geen